سبک زندگی جدیدی بعد از کرونا به وجود آمده که بر زیست دانشگاهی تاثیر می‌گذارد

به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی معاونت دانشجویی دانشگاه علامه طباطبائی و به نقل از عطنا، نخستین نشست از مجموعه نشست های تخصصی دانشگاه علامه طباطبائی در خصوص آماده‌سازی فضای روانشناختی دانشگاه برای دوران پسا کرونا با حضور و سخنرانی دکتر عبدالله معتمدی، رئیس دانشگاه، دکتر مهدی واحدی، معاون دانشجویی، دکتر معصومه اسمعیلی، معاون فرهنگی و اجتماعی، دکتر مهدی وجدانی همت، مدیر مرکز مشاوره و بهداشت روان، دکتر احمد برجعلی، رئیس دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی، دکتر ابراهیم نعیمی، مدیر کل دفتر مشاوره و سلامت وزارت علوم،تحقیقات و فناوری، دکتر کیومرث فرحبخش، مدیر گروه مشاوره دانشگاه، دکتر آسیه شریعتمدار، عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبائی و جمعی از مدیران برگزار شد.

در این نشست دکتر مهدی واحدی، معاون دانشجویی دانشگاه علامه طباطبائی بیان کرد: واقعیت بسیار مهم این است که از شروع پاندمی کرونا تاکنون در کشور شرایط متفاوتی به وجود آمده است. دوران پسا کرونا ویژگی های خاص خود را دارد. البته در رابطه با این دوران باید توجه داشت منظور زمانی است که با کاهش پیک کرونا، کلاس های آموزشی و دانشگاه بازگشایی شده و نگرانی ها همچنان وجود دارد یا زمانی است که ویروس کرونا به کلی از بین می‌رود.
او گفت: «منظور از فضای دانشگاه تمامی محیط دانشگاه است که در دو بخش کالبدی و زیستی - روانی قابل تفکیک است. فضای کالبدی دانشگاه شامل فضای کلی، فضای کلاس و فضای خدماتی است.فضای کلی؛ فضای فرهنگی اجتماعی، ارتباطی، عمومی دانشگاه مانند کتابخانه، مسجد و... است‌. فضای خدماتی نیز مکان‌هایی خارج از حوزه آموزش مانند رستوران ها و غذاخوری ها، خوابگاه ها، اماکن ورزشی و فضاهای اداری دانشگاه و... است. تمام این فضاها برای از سرگیری آموزش در دوران پسا کرونا نیازمند آمادگی و اقتضائات خاص خود هستند و این چالش‌ها تنها مختص به کلاس درس و استاد نیست.»
وی افزود: «فضای زیستی - روانی در دو بخش رسمی و غیررسمی قابل تفکیک است. فضای رسمی، فضایی بسیار مهم است که آموزش و تدریس در آن انجام می‌شود و تحولات به میزان زیادی در آن دیده می‌شود. فضای غیر رسمی مانند مسیرهای رفت و آمد دانشجویان به دانشگاه و اتمسفر سلامت دانشگاه متشکل از سلامت روانی و بهداشتی است که در انگاره های سلامت محور بروز و ظهور پیدا می‌کنند. کنشگری های افراد حتی برای نشستن در مکان های عمومی تغییر کرده و حاصل تفکری است که در زمان پاندمی کرونا شکل گرفته است. در نتیجه مشکل کمبود مکان فیزیکی و چالش رفتاری و اجتماعی در دوران پسا کرونا طبیعی است.»
دکتر واحدی بیان کرد: «آثار کرونا می‌تواند در قالب چالش‌های اجتماعی جسمانی و روانشناختی ظهور و بر آماده سازی این فضا تاثیر بگذارد. از نظر جسمانی با مجموعه عوامل انسانی که دچار کم تحرکی و عوارض ناشی از آن و ظهور و بروز برخی بیماری‌ها شدند؛ مواجه هستیم. از نظر روانشناختی با افرادی رو به رو می‌شویم که تغییرات خلقی حاصل از خانه نشینی و محدودیت تردد دارند که موجب تحول در حوزه آستانه تحمل‌شان شده است. افراد آستانه تحمل کمتری دارند، زودرنج تر، عصبانی تر و پرتوقع تر شده و دچار نگرانی و استرس هستند. نگرانی دیگر در حوزه انتظار از خویشتن نسبت به دیگران است چرا که ارتباط ما با دیگران شکل دگرگونی پیدا کرده و افراد دچار خود مرکز بینی بیشتری شده‌اند که چالش‌هایی در نوع تحولات ایجاد می‌کند. آثار اجتماعی که در آن، ارتباطات اجتماعی افراد متاثر از شرایط کرونایی شکل دیگری پیدا کرده است.»
او در آخر گفت: «به طور کلی سبک زندگی ما به درصد قابل توجهی تغییر پیدا کرده، خصوصاً در رابطه با دانشجویان که به دانشگاه نیامده اند، تمامی این عوامل دست به دست هم دادند تا سبک زندگی اجتماعی جدیدی را به وجود آورند که می تواند شاخص هایی همچون در خود فرورفتگی، اتصال و احساس نیازمندی به ابزارهای هوشمند مثل تلفن همراه، تبلت و ...، نیاز دائم به انلاین و به روز بودن، نوع خاصی از برقراری ارتباط در سبک‌ زندگی داشته باشد و تمام آنها نیاز به بررسی دارند چرا که در کلاس های درس، فضای دانشگاه، تعاملات با نظام دانشگاه، حضور در فضای خوابگاهی و خدماتی دانشگاه تاثیر گذار هستند.»